Diyarbakır’da bir süredir devam eden bir eylem var malum...
Evlat nöbeti.
Hani HDP İl Başkanlığı önünde oturan anneler var ya, onların teröre olan isyanından bahsediyoruz
Şimdi bu annelere yurdun dört bir yanından destek yağıyor, ziyaretler gerçekleştiriliyor.
STK’lar, siyasetçiler, sanatçılar, kısaca toplumun her kesimi ve katmanından insanlar Diyarbakır’a gidiyor, annelere destek veriyor, teröre tepki gösteriyor.
Ancak!
Bazı aklı evveller işi şuraya getiriyor ve diyor ki:
-Diyarbakırlı annelerin bu feryadı geç kalınmış bir feryat ve onlara bu kadar destek olmanın bir anlamı yok!
Yani “ne halleri varsa görsünler” demeye getiriyor...
Şu kafaya bakar mısınız?
Sırf anneler Diyarbakırlı diye teröre itiraz etmelerinin de bir anlamı olmuyor omlara göre...
Hadi oradan!
Sizin gibilere verilecek en güzel cevap; aslında “hoşt” demektir ya, neyse...
Şimdi...
Hiç kimse ama hiç kimse teröre veryansın eden bir anneyi küçümseyemez, horlayamaz, diliyle hırpalayamaz!
Onların mücadelesi belli, hedefleri belli...
Güvenlik güçlerimiz bu terör belasıyla dağda taşta nasıl ki mücadele ediyorsa, Diyarbakırlı annelerin duruşu da bir nevi mücadeledir.
Bu mücadele ki; hain terör örgütünün uykularını kaçırmış, -dikkat buyurun- Kulp ilçesindeki melun saldırı da işte bu yüzden yapılmıştır.
Sebep bellidir, korkuları bellidir.
Anaların yaktığı bu ateş, bu terör belasını da yakacaktır, bu belayı büyütüp besleyenleri de...
Hem ne diyoruz, biliyor musunuz?
Erzurum’dan keşke kapsamlı bir organizasyon yapılsa da, cümbür cemaat Diyarbakır’a gitsek...
Mücadele etmek için...
