Tarihler ağlar vatan yanarken, Eller öz vatanda nara atarken, Ufukta ümidin nuru batarken, İlk sesi haykıran yüce Erzurum Vatanı kurtaran yüce Erzurum…
Diye devam eden bu şiirin İstiklal marşı yazılana kadar milli marş olduğunu biliyor muydunuz? Erzurum milliyetçi ve tutucu bir şehir olarak bilinir ama sözde. Erzurumlu, şehrinde üretilen ürünleri tercih etmez, hatta çoğu zamanda kötüler. Hep başka şehirlerin tutuculuğunu anlatır, heveslenir.
Şehir olarak çok yakın ilişki içerisinde olduğumuz Trabzon’da tek bir kişinin memleketi için kötü söz söylediğine, söylettiğine şahit olamazsınız. Coğrafi şartları çok daha zor olmasına rağmen Trabzonlu, her zaman her yerde ‘Memleketim’ der. Yine Kayserili hakeza. Ama Erzurumlu memleketini içeride de dışarıda da yerden yere vurur. Sonuçta kaybeden her zaman milliyetçi (!) dadaşım olur.
Almanya yıllık 225 milyar dolar dış ticaret fazlası veren bir ülke. Alman ekonomi profesörünün kızı bebek arabası alacaktır. Alman malı ürün 700, Çin malı 250 Euro’dur. Babasına sorar, babası ‘’Karışmam tercih senin’’ der. Kız Alman malı ürünü alır.
Babası sebebini sorar, kız der ki, ‘’Çin malı ürünü alsaydım para dışarı gidecekti. Ürün satılamayınca fabrika işçi çıkaracak, işsiz insanlar harcama yapamayacak, devletin geliri düşecek, çocuğumun iyi bir eğitim alamamasına sebep olacaktı. Yerli ürün alarak, çocuğumun geleceğini garantiye aldım’’. Baba gururlanarak kızını tebrik eder ve der ki, ‘’Ben görevimi yapmışım’’…
Bugün Erzurum, Ocak-Haziran döneminde 33 ülkeye ürettiklerini satan, 300’ü aşkın yatırımcının da arsa tahsisi için başvurduğu bir kent. Üretilene biz sahip çıkarsak, geleceğimizi garantiye alır, göç etmek zorunda kalmayız. Yaşadığımız şehre sahip çıkarsak, şehrimizde bize aş verir, iş verir.
Aksi halde valizinizi toplamaya başlayın..!
Bu şehirde kimsenin sahip çıkma derdi yoktur. Unutma.