Deprem üzerine yazı yazmak niyetinde değilim.
Bu iş, bir türlü söz dinlemeyen çocuğa annesinin hâlâ bütün iyi niyetiyle, “Yavrum oynama teyzenin vazosuyla, kıracaksın” deyip, keke, pastaya yumulup, dedikoduya devam etmesine benziyor.
Kırılacak olanı senin vazon görmüyorsan, laf olsun diye uyarırsın evladını!
Bizde ki durum da aynıdır.
Hayata önem vermezsen, insanın yaşamını kutsal bilmiyorsan, başkasının vazosu gibi gelir sana kırılan canlar.
“Ayıp oldu teyzene yavrucuğum, dikkat etsene” der geçersin.
Yüzüne azıcık üzüntü sürersin, kalbin etkilenmez bile.
Van’da Erzurumlu gazeteci arkadaşımız Sebahattin Yılmaz’ı da kaybetmenin acısı tazeyken bütün bunları söylemek zorunda hissediyorum kendimi, çünkü gerçekten üzülsek de acımız yalnızca yüzümüzde kalıyor.
İçimizin acıdığına inandırmamız için, işin peşini bırakmayan yürekli adamlardan olmamız gerekir ki, bu çok mümkün görünmüyor.
Bu söylediğimin testi de çok basittir, takip ederiz Sebahattin Yılmaz’ın acısını ne kadar gündemde tutacağımızı anlarız ne kadar gerçek olduğunu üzüntümüzün.
Sebahattin Yılmaz, üzerinden deprem gerçeğini bakalım kaç gün konuşacak bizim medya?
Yakın arkadaşları, bizler deli gibi akıp duran günden karşısında kaç gün diri tutabileceğiz Sebahattin’in acısını, göreceğiz.
Eylem yoksa lafla hiç olmaz, kendimizi kandırmayalım.
Sebahattin Yılmaz ve Cem Emir’e Mevla’dan rahmet diliyorum. İyi ki onları unutmayan ve hiç hatırından çıkarmayacak olan bir Rabb’leri var. İş bize kalsa mahvolmuşlardı.
Bir sözüm daha var, depremde ölenler üzerinden ırkçılık yapmayı bile başarabilen insafsızlara; yazıklar olsun size!
Bu depremi Kürtlere, Allah’ın bir cezası olarak görebilmek basiretsizliğini de göstermeyi başardılarsa ve yaptıkları iki battaniye yardımıyla övünerek, kibirlerine dizgin vuramayan Firavunlara dönüşebiliyorlarsa, birlikte insanca yaşayabilmek umudumuz bitmiş demektir.
Umudun bittiği yerde de yaşam bitmiş demektir!
Sn.çelebi, yaziniz tokat gibi yuzumuzde patlamis adeta. Haklisiniz, sorunun kendisine radikal çozumler bulunmadikça bu olumler maalesef ki devam edecek ve hep yuzeysel olacaktir sizlanmalarimiz. Medya bir iki tv'de gosterecek, gazeteler yazacak, uç bes yazarimiz koselerinde kendilerince konuyu isleyecek, sonuçta bunun bir cinayet degil de kader olduguna baglanip, bu da digerleri gibi unutulup gidecek ve firavunlarda gulup gununu gun edecek. Allah bizleri o firavunlardan korusun.. Tesekkurler...
Serap Durmazpinar Kuruhasanoglu / France