Bayramı tatile, aileyi yalnızlığa, saygıyı egoya kurban ettik… Toplumsal değerlerimizi bir bir erozyona uğrattık. Kurban dedik, kurbanı bile kurban ettik…
Kurban Heyecanı bastı, Kimini Allah için Kimini Para için! Çocukluğumda kurban bayramının özel bir yeri ve bambaşka bir heyecanı vardı.
Efendim, evime yakın bir orta öğretim okulu bulunuyor.
“Dadaş”, Erzurumluların lakabıdır! Eğer bir “lakap” varsa bir de hak ediş vardır. Ve dadaşlığı hakkeden insanın hakkıdır!
“Temizlik imandandır”! Hz. Muhammed (SAV). Belediyeye ait park harika, her şey güzel, güneş parlıyor, masalar temizlenmiş, çimenler biçilmiş.
“Konuş ki, seni duyabileyim” Sokrates. Saygı, nezaketin içine saklanmış bir yüksek değer. Nezaket derseniz, saygının içinde aramalısınız!
Dil Güzel Olursa hayat Çok Güzel Olur! Okuduğum Kitapları Yazanlara Minnettarım!
Dünyayı ancak İyilik kurtarır!.. Dünyada insanları sınıflayacak olsam iyiler ve kötüler diye sınıflardım. Başka ayrım bilmiyorum.
Genelde hep anlayıştan söz ederiz. Bizi insanların anlamasını bekleriz. Oysa önce biz kendimizi, kendimize anlatmalıyız! Kendimizi anlamalıyız!
Bilgi çok bilge ve düşünür tarafından kutsanmış! Yanlış giden ve yolunda gitmeyen her durum, iş, hareket, eylemin mahvı bilgi eksikliğine dayanır!
Kutsal bir Emanet olan Adaleti Unutturan Bal! Hayatın tadı var, tuzu var ne vefası ne acıması ne de bir kolaylığı var!
Dünyada çok acı var, Çok da Sebepler var ve Bizim de büyük Eksiklerimiz var! Çok acılar var! Ve dünya tam bir trajedi tiyatro sahne alanı!
Bu bağlantı sizi https://www.doguturk.com dışındaki bir siteye yönlendiriyor.