Vedat REFAYELİ

Efsane Köy Enstitülerinin olduğu dönemde eğitim ve öğretimi yapan okullardan biri de Erzurum Ilıca’daki Yavuz Selim Öğretmen Okulu idi.

Sanıyorum Türkiye’deki 21 Köy Enstitülerinin 19’uncusuydu.

Sayısız eğitimci yetiştirmesiyle bilinen ancak yıllar öncesinde özellikle de ‘komünist yetiştiriliyor’ gerekçesiyle kapatılan okulun bugün yerinde yeller estiğini biliyordum.

Hep de düşünürdüm.

3 binin üzerinde çoğu da kırsaldan gelen çocuklardan oluşan eğitimcinin yetiştiği bu okuldan kalan geriye ne var diye.

Görüyorum ki, o dönemden kalma bir yapı yok ama o dönemlerden kalma eşya ve okul araç-gereçlerinden var bir şeyler ve onlar da bir müzede yer alıyor.

Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Sekmen tarafından yaptırılmış ve döşenmiş, adına da ‘Anılar müzesi’ olarak koyulan burasını gördüm geçtiğimiz Pazar.

İlk defa gördüm ve ne yalan söyleyeyim, bayağı bir de heyecanlandım.

Oktay Öztürk, Fevzi Budak, Sait Durmuşoğlu, Ekrem Öztürk, Mahir Karabulut ve daha adını sayamayacağı çoğu öğretmen kökenli eğitimcinin mezun olduğu okulun müzesinde bulunanların elbette çok kısıtlı olduğunu müşahede ettim.

Bayağı şey göreceğimi düşündüm ama yanılmışım, çok az araç ve gereçle karşılaştım.

Bakımı genelde oradan mezun olan ve bugün çoğu dede olan eğitimciler tarafından gönüllü olarak yapılan müzede özellikle piyano, flüt gibi enstrümanların yanı sıra laboratuvar malzemeleri dikkatimi çekti.

***

Parmakla sayılacak kadar az malzeme olmasını, o döneme ait araç ve gereçlerin korunmadığını falan artık geçtim, mevcutlarına şükrettim desem yalan olmaz.

Yılsonu karnesini de bulduğumuz Milli Eğitim eski müdürlerimizden Fevzi Budak ile gidip ziyaret ettiğim müzenin adeta eski mezunları tarafından dolup boşaldığını görünce açıkçası heyecanım bir kat daha arttı.

Hatta çoğu aileleri ile birlikte yılda bir buluşmanın dışında her hafta sonu buraya geliyor, anılarını tazeliyor, piknik yapıyor, bahçe işleri ile uğraşıyorlar.

Gelecek nesillere de aktarılması için canla başla çalışan ora mezunları, elbette ki bir araya geldiklerinde de duygusallaşıyor, ağladıkları da oluyor.

Biz gittiğimde CHP’nin 3 milletvekilinin de ziyaretleri vardı burada ve konuşmalarda hep Köy Enstitülerinin kapatılmasının ülkeye fayda değer zarar olduğu görüşü savunuldu.

Ben zaman zaman giderim artık buraya, özellikle hafta sonları fırsat buldukça suyolu ederim diye düşündüm..

Spor alanları, bağ-bahçe işleri, sinema ve kurs salonları ile de bilinen Yavuz Selim’de koca bir gün geride kalırken, bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak o okulların kapatılmasının kime ne yararı olduğunu düşünerekten biraz da buruk ayrılıyordum oradan.