Masal bu ya; Türk Milleti’nin çok rahat, konforlu, lüks hayat tarzı olmamasına rağmen, dünya malına değer vermemeleri, birbirlerini kendilerinden daha üstün tutmaları ile çok mutlularmış.
Komşusu aç iken yatmayan insanlarımız, fakirin evine odun kömür, ekmek, aş girmeden kendi evine yiyecek, yakacak götürmezlermiş.
Para biriktirmek gibi bir dertleri yokmuş; çünkü vatan, millet, arkadaş, akraba ve komşu gibi kıymetli değerleri varmış.
Bir gün bu durumları kıskanan tefecilik yapıp para kazanamayan gayrimüslim birisi kendi büyüklerinden birisini ziyarete gitmiş ve Türklerin bu durumlarından yakınmış.
“Onların mutlulukları, haram yememelerindendir, harama alışırlarsa bu durumlar kaybolur” demiş bilgeleri!
Ve bir plan yapmışlar!
Tefeci Gayrimüslim vatandaşımız insanlara bir çağrıda bulunarak demiş ki:
“Yarın evinden bir yumurta getirene çeyrek altın vereceğim” demiş.
Ertesi gün gelen yumurtaları bir meydanda toplamışlar, tefecilik yapan gayrimüslim de altınları dağıtmış.
Sonra herkes kendi yumurtasını alsın, evine götürsün, evinden getirdiği yumurtasını evine götürene tam bir altın vereceğim” demiş.
Ve yumurtaları millet meydandan toplamış, tekrar evlerine götürmüşler.
Bu sefer senin yumurtan ufaktı, benim yumurtam büyüktü fitnesini araya sokmuş, tefeci gayrimüslim vatandaş!
İlk defa Türk milletinin kursağına şüpheli, haram ve zihnine de ayrılık, bencillik ve hep bana düşüncesi girmiş.
Komşusuna, akrabasına, dostuna, arkadaşına kendi menfaati için yaklaşır olmuşlar. Menfaati olmayana selamı bile çok görmüşler!
Derken; bu filmi sanki bir yerlerde yeniden seyretmiş gibi oluyorum ve mideme haram ne kadar giriyor, bilmiyorum?
Her şeyin başı helal lokma ise; kul hakkında yüzerek temizlenemem!
Haram lokma hiçbir kimseyi bir yere taşımaz; ne dünyada ne ahrette!