Erzurum ayaklarımın dibinde
Özgür bir şahin var gökyüzünde
Çırpınan bir kuş denizin dibinde
Tıpkı benim çırpındığım gibi senin kalbinde
İlk defa yokluğunun soğukluğunda uyandım.
Bir yanım bomboştu anlayamadım.
Çünkü ilk defa sensizdim,
Ve ilk defa seni kaybetme korkusu dolmuştu içime anlayamadım,
Anlayamadım sevgilim beni sevdiğini anlayamadım.
Sensizlik ne de zormuş be sevgilim,
Ben hiç sensiz kalmadım ki,
Ben hiç sensiz olmadım ki
Ben hep seninle vardım ve seninle bittim.
Sensiz ben bir viraneyim
Leylasını kaybetmiş bir mecnun gibi
Anlayacağın sevgilim ben ben değilim.
Özlemin içimde hasrete eş.
Zalim felek vurdu beni düşmana eş.
Lakin sevdamın ateşi bitmeyecek hasrete eş.
Esen rüzgar dinmeyecek sevdama eş.
Mapus kaldım kalbinde zindana eş.
Ömrüme ömür katmıştın
Hayatım sen olmuştun
Bütün umutlarımı sana bağlamıştım.
Hayatımı hayatımı bir mecnuna köle etmiştin !
Sevgisiz büyüyen bu aşkımız
Susuz kalmış bir ağaç gibi,
Yapraklarını dökmeye başlamıştı çoktan
Ben seni yıldızsız gecelerde sevdim
Kimselerin olmadığı ıssız sokaklarda sevdim
Ben seni sensiz sevdim,
Sensiz özledim sevgilim
Yine gecenin karanlığını boğan bir rüzgarla uyandım
Elveda dercesine pencereme vurup gidiyordu
Şimşekler geceyi aydınlatıp karanlığa boğuyordu
İnsan bu nasıl titremez nasıl korkmaz
Mecnun gibi nasıl çöllere düşüp yanmaz
Yalnızlık ne de zormuş
Ellerin ellerimdeyken
Şimdi gitmekte nerden çıktı
İsmin kalbimdeyken
Mapusta kalmış gibi kalbin kalbimdeyken