İyisiyle-kötüsüyle bir yaz transfer dönemi daha sona erdi… Arturo Mina’nın transferiyle başlayan ve yönetimin sıradışı bir performans göstererek yönettiği süreç, Leo Schwechlen’le sona erdi…
Her ne kadar bazı isimlerle ilgili kafalarda soru işareti bulunsa da, hakikat şu ki; takım şimdi takım oldu işte…
Şeytanın kulağına kurşun!
Nobre’den sonra resmen mum ışığında forvet arayan Erzurumspor’da, bugün tam tamına beş forvet birden var…
Sadiku… Gomez… Ömer Şişmanoğlu… Oltan… Rashad…
Kanatlar deseniz on numara!
Mehmet Murat Uçar… Eyüp Oskan… Leo Schwechlen… Mücahit… Kaan Kanak… Cenk Ahmet… Emrah… Novikovas… Juju… Sissoko… Orta saha zımba gibi!
Petrus Boumal… İbrahim Akdağ… Mitchell Donald… Osman Çelik… Obertan…
Savunma ise bildiğiniz duvar!
Fabien Farnolle… Kayacan Erdoğan… Hasan Hatipoğlu… Arturo Mina… Adolphe Teikeu… Gökhan Kardeş…
Say say bitmez!
Dolayısıyla bu saatten sonra taraftara takımına güvenmek düşer, destek olmak düşer, her şartta ve her koşulda bu ekibin yanında olmak düşer…
Altını çizelim hemen!
Bu oyunun adı futbol; yani işin ucunda kazanmak da var, kaybetmek de var…
Hal böyle iken…
Takım kazanınca “hurra!” diyenler, takım kaybedince “tu-kaka” demekten vazgeçecek artık…
Misal, “canınız sağolsun!” diye teskin edici bir ifade var ve dahi gerektiğinde bunu kullanmakta da büyük faydalar olacak…
Tabi, bu işin taraftar boyutu…
Bir de takım, teknik heyet ve yönetim boyutu var ki, en az taraftara düştüğü kadar onlara da büyük “sorumluluk” düşecek…
Hep demişizdir:
Yeri gelir futbolcu da hata yapar, hoca da hata yapar, yönetici de hata yapar… Ama aslolan hatanın farkına varmak, bertaraf etmek ve aynı hataya bir kez daha düşmemektir…
İşte bahsini ettiğimiz “sorumluluk” tam da budur!
Yani?
Yanisi şu:
Herkes sorumluluğunu yerine getirsin, fazlasıyla yeter…