Sen bir fethin evladı, sen evliya şehrisin
Ey İstanbul ben senin, bakışında kayboldum
Sen en güzel aşkların, gökyüzünde mehrisin
Nurunla gönüllere, akışında kayboldum
Sen de koca bir dünya, dünyada bir sen varsın
Sen kırılmış kalplere, tek çare olan yarsın
Fatihin emaneti, sen kâinat kadarsın
Sedanın arşa değin, çıkışında kayboldum
Evren canlı bir varlık, sen o varlığa cansın
Sevda dolu yürekler, bırak içinde yansın
Mahur gözlere anlat, sen anlat ki uyansın
Saçlarıma yıldızlar, döküşünde kayboldum
Nakışında sen varsın, zülüfteki çemberin
Mevcudatı kuşatır, her gün misk-i amberin
Sana övgü bahşeden, o yüce Peygamberin
Dua ederek boyun, büküşünde kayboldum
Kelamın gücü yetmez, kalem acizde kalır
Çaresiz aşıkların, seninle murad alır
Sen olmasan İstanbul, dünya ıssız çöl olur
Ben senin düzlerinde, yokuşunda kayboldum