Unutmak için o kadar uzun zaman geçmedi.
Hatırlarsınız, bundan on üç yıl önce, televizyonlarda konuk olarak konuşturulmuştu.
Kim?
Futbol oynamış, hakemlik yapmış, yorumculukla oyalanmış ve aynı zamanda kabzımallıktan para kazanmış Erman Toroğlu.
Ne demişti?
"Antalya'dan kamyona yüklenen hıyarlar, İstanbul'a gelene kadar yolda boy atıyor."
Neden?
"Hormonlu da ondan!"
Bu, insanlarda ve bitkilerde bulunan doğal hormondan değil, yapay hormondan!
Madem ki hormon denilen bu meret bulunduğu yeri büyütüyor, o zaman bas hıyara!
Yolda büyüsün, manavda serpilsin, tezgâhta göze gelsin.
İşte bu yapay hormon, o günden sonra sadece hıyarda kalmadı.
Ekonomi yapay hormonla büyüdü.
Dış ticarete, iç ticarete enjekte edildi.
Tarımda, üretimde; yalanda, iftirada; sevgide ve aşkta yapay hormonsuz yapamaz olduk.
Sonra siyasete verildi; o da yetmedi özde azalan, sözde çoğalan imanda denendi.
Canlıların özünde bulunan hormon sağlıklı büyümeyi sağlarken, bizim hormonumuz bize yetmez, diyerek yapay hormonu damardan aldık.
Bir de baktık ki hayatımız hormonlu olmuş!
Hormonsuz yaşayamaz olduk!
Kendi yapay hormonumuz yetersiz kalınca, dışarıdan ithal ettik.
Ve bugüne geldik.
İşte bizim hikâyemiz bu!
Kim bilir, bu yapay hormon zamanında hıyarlara verilmeseydi, belki de kendi özümüzdeki hormonla daha sağlıklı büyürdük.
..
Her neyse, şu hormon meselesini şimdilik geçelim.
Sahilde küçük bir ev, denizde bir sandal, bahçemde masal veren ağaç, bir kedi, bir de köpek, her zaman sevecek bir yüreğim olsun isterim..
Güzel bir hayal değil mi?
Bundan daha güzeli de var!
Önümüzdeki Yerel Seçimlerde şöyle bir belediye başkanımız olsa!
Sabah erkenden uyanıp, kendi arabasıyla; yoksa toplu taşımayla gitse belediye binasına, bir selam verse, bin selam alsa ve otursa masasına.
Ne lüks makam aracı, ne de koruma!
Sert yapmadan, dert dinlese!
Düğümlenmiş sorunları çözmeye başlasa!
Ve her çözdüğü düğümden sonra, önce Allah'a şükredip, sonra Mustafa Kemal'in fotoğrafına gülümsese!
Olur mu?
Zor dostum, zor!
En iyisi, sahilde küçük bir ev düşlemek!