Yazmak; iyi, güzel, hoş ama…
Bazen öyle gereksiz, öyle saçma, öyle haddi aşan yorumlar yapılıyor ki, kimi zaman saç-baş yolduğumuz bile oluyor…
Şimdi…
Bu kafada olanlara şu kadarını söyleyelim:
Biz yazdıklarımızdan mes’ulüz, sizin anladıklarınızdan değil…
Hakikaten de öyle ama!
Misal, biz “Ahmet” demişiz, adam diyor ki sizin “Nusret”le ne işiniz var?
“Ne Nusreti?” diye soruyoruz, alın size cevap: “Nusret kim?”
Bazıları resmen bu kafada…
Ve şu sosyal medya…
Öyle bir hale getirdi ki toplumu; herkes her şeyden anlar oldu bir anda…
Bazen denk geliyor; bakıyorsunuz adamın beyni yok ama fikri var! Ve öyle bir ayar ve de öyle sosyal mesajlar verdiğini zannediyor ki bazıları; sanırsınız çakma Tolstoy Facebook’ta hesap açmış…
Beyler!
Konuşuyor, yazabiliyor ve görüş belirtiyor olmanız elbette sizin açınızdan güzel, ama ne olur yazıp çizdiklerinize de göz geçirin biraz!
Cesaretinizi anlıyoruz, fakat suskunluğumuzu galiba saygı olarak anlıyor olmalısınız ki; şımardıkça şımarıyor, aştıkça aşıyorsunuz kendinizi…
Şunu bilin bir kere!
Cesaretiniz, çok biliyor oluşunuzdan ziyada cahilliğinizi gösteriyor! Zira çok bilen insanın sizin kadar cesur olabilmesi neredeyse imkânsızdır…
Ha bir de, dikkatimizi şu çekti isminin baş harfi “D”, son harfi de “N” olan arkadaş!
Yazılarımıza, yorumlarımıza habire tepki gösteriyorsun, yorumlar getiriyorsun; kimi zaman buna gerek duymadan yaptığın alıntılarla o engin görüşlerini paylaşıyorsun!
Seni anlıyoruz!
Cahilsin, bedende beyin de taşımıyorsun ama bil ki çok komik bir duruma düşüyorsun be cancağızım!
Yapma!
Etme!
Susman senin açından çok daha iyi; çünkü en azından akıllı zannedilirsin…
Bu arada, sakın yanlış anlama!
Bizim açımızdan hiçbir sorun yok; istersen dilediğini yazmaya devam da edebilirsin!
Öyle ya!
Okurlarımızın tamamı birbirinden kıymetli olacak değil sonuçta…
Arada senin gibi bir nazarlığımız da olsun yani, fena mı?
Haydi bakalım!
Kal sağlıcakla…