Vedat REFAYELİ
Geride bıraktığımız 2017’in 26 Temmuz’uydu Sezai Aksakallı ile yıllar sonra karşılaşmamız. Uzun yıllar sonra bir Ankara ziyaretimiz sırasında Eryaman’da bulmuştum onu.. Param olsa orada yaşardım dediğim yerlerden birisi olan yeni yerleşim bölgesi Eryaman’da karargah kurmuştu ve yine ticaret yapıyordu.
Erzurum’da stop mağaza işi yaptığı zamanlarda tanıdığım Sezai, bu defa cağ kebap salonu açmıştı. Evi de tam işyerinin karşısındaydı ve keyfi de bayağı bir yerindeydi.Tanıdığımda da öyleydi o an da. Yüzü güleçti, insana rahatlık veren bir ruh yapısı vardı. Çocukları da zaten yanıbaşındaydı.
İşadamı ağabeyimiz Fevzi Genç ile birlikte gitmiştik dükkanına. Butik restaurant gibi, çok cici bir yerdi. İşi de başlangıç itibariyle hiç de kötü değildi. Doğrusu sırf ona moral vermek için değildi, yediğimiz cağları da nefisti ve beğendiğimizi söylemiştik, ona da ayrıca çok sevinmişti. Konu konuyu açmıştı. İki saatten fazla kalmıştık.
Sonra vedalaştık, annesi rahmetli olduğunda en son Erzurum’a gelmişti. Güzel kardeşime başsağlığı dilemiştim ve Sezai ile en son görüşmem de oydu zaten. Ağabeyi paşaydı. Zekai paşa sadece Erzurum’un değil, tüm Türkiye’nin beğendiği bir paşaydı. Ama Sezai da paşaydı. Bir paşa da oydu. O da ‘oğul paşası’ydı.. Tanımaktan büyük mutluluk duyduğum insanlardan biriydi o. Rabbim rahmetini esirgemez inşallah.
Sezai Aksakallı’nın bir süre önce vefat eden annesinin cenazesinde ki bu bakışını yakalayan ve bunu hem kendi sitesi ALO 25’de hem de sosyal medyada paylaşan Muhammet İspirli’yi tebrik ediyorum.. Demek ki neymiş, tecrübe önemli bir şeymiş!