Talep görüyor ki, her gün yenileri ekleniyor televizyon dizisi furyasına…
Hendeki, yok tümsekti…
Eşkıyaydı, yok hekimin oğluydu, yok doktorun mucizesiydi!
Yok bilmem neyin nesi, yok bilmem kimin fesiydi!
Bu nedir ya!
Televizyonda elinizi attığınız kanalda ayrı bir dizi, apayrı bir saçmalık seçkisi… Edebiyatımızın eşsiz eserlerini bile güya uyarlaya uyarlaya kevgire döndürdüler adamlar…
Ya biz?
Biz ne yapıyoruz peki?
Oturup bu saçmalığa hem de saatlerce seyirci kalıyoruz…
Hem bazılarımız kendimizi öyle kaptırıyoruz ki bu dizi denen illete; bir anda kılıç kalkan ekibinin parçası bile olabiliyoruz artık!
Söyler misiniz, sandalyenin böğrüne bıçak saplamak nedir Allah aşkına!
Ya evin içerisinde döner bıçaklarıyla cenk etmeye çalışmak?
Geçtik…
Gözümüzle gördük; genç bir çocuk çok sevdiği dizi karakterinin bileğindeki dövmeden yaptırabilmek için iğnenin altına yattı resmen!
Giyim-kuşamın şekli değişti…
Üslup değişti, jargon değişti…
Kültür yozlaştı, ahlak kokuştu…
Diziler sayesinde arsızlık ve utanmazlık öyle bir boyut büyüttü ki; gerçek yaşamın dahi ekrandakinden bir farkı kalmadı artık…
Kimin eli kimin cebinde belli değil!
Kimin gözünün kimin neresinde olduğu da…
Hatırlayınız!
“Aşk-ı Memnu” diye diye, namussuzluğu bir zamanlar nasıl da meşru hale getirmeye çalıştıklarını!
Binbir türlü sapıklığı ve sapkınlığı evlerimizin içine kadar nasıl soktuklarını!
Amaçları ne, biliyor musunuz?
Gençliği paçavraya dönüştürmek!
Ve onları geçmişinden, kültüründen, örf, anane ve töreden uzaklaştırmak…
Yazık ki, başarılı da oluyorlar…
Yazık ki, arkalarından milyonları sürüklüyor bu haydutlar!
Yazık ki, ne yazık!
Unutmadan!
Hep de şunu derler:
- Kumanda elinde, istemiyorsan izleme kardeşim!
Doğru…
Ama kumandanın asıl kimin elinde olduğunu elbet anlarlar bir gün…
Ne zaman?
Tabii ki, ay bacayı aştığında…