Sevgili Acıkan Günlük;
Ramazan Kur’an ayı!
Rabbimizin sözleri her ana şeref katar ancak o sözlerin ulaştırılmaya başlanmasının elbette ayrı bir önemi vardır, olmalıdır.
Aynen susuzluktan çatlamış dudaklara suyun ilk damlasının değmesi gibi.
Tadına doyulmaz!
Diğer damlalardan farklı değildir ilk dudağa değenin tadı, el hak doğru. Ancak çöle inen ilk damlanın da kıymeti inkâr edilemez.
Oruç sadece sahibimizin hoşnutluğunu kazanmak için tutulur.
Kur’an’sa sadece o indirdi diye, okumak için okunmaz.
Anlamak için okunur.
İlk emir “oku” değil “anla!” dır aslında.
O halde kitabı okumaktan murat, anlamaktır vesselam.
Sevgili Acıkan Günlük,
Ahzab suresinin 70. ayetinde, anlamak için okumamız ve anladığımızı ikraren uygulamamız için muhteşem bir öğüt var.
Ey o bütün iman edenler Allah’dan korkun ve sağlam söz söyleyin.
Ne muhteşem bir düstur değil mi?
Sadece bu ayete uyarak yaşansa, dünyada sıkıntı ve haksızlık namına hiçbir şey kalmazdı.
Üstelik “ey iman edenler” diye başlayan bir ayete uymayanların imanla yani Allah’a güvenleriyle ilgili ciddi sorunları olduğunu söylemek, hatalı bir yaklaşım olmaz.
Düşünsene Sevgili Acıkan Günlük, sağlam söz söylemeyi, yani doğru sözlü olmayı, Rabbimiz kendisinden korkanlardan bekliyor.
Kendisinden korkanları iman edenler arasında sayıyor!
Üstelik bu emri kendisi ve kulu arasındaki sözleşmede doğru sözlü olunmasıyla kısıtlamıyor.
Kulları arasındaki itimattan bahsediyor ve bunu iman edenlerin ancak başarabileceklerini belirtiyor.
Ahhh sevgili Acıkan Günlük, doğru sözden başkasını dudaklarına değdirmeyen müminlere bunca acıkmış olduğumuz zamanlarda, bu emrin hayata nasıl güzel bir dokunuşla değdiğini anlamamak mümkün mü?
Kur’an ayı Ramazan’da, sayfalarca musaftan okumak mı yoksa bir ayeti de olsa kalbimize indirecek kadar özümsemek mi Ramazan’ı ihya eder, varın siz düşünün artık.
Çünkü Rabbimiz bize en çok “akletmezler mi?” diye soruyor!