Vedat REFAYELİ

Nedense kulağa da hep hoş gelen gizemli bir kelimedir istikrar!

Elde edilen başarıda kesinlikle istikrarın başaktör olduğuna inanan ben, özellikle sabrın, zamanın, güçten, öfkeden daha yaman olduğuna inanmış, iman etmişimdir.

Bu kısa girizgahtan sonra yazı konum olan mevzuya geleyim.

Öteden beri Erzurum’da bilhassa özel sektörde çalışan ve her biri 20 yılı aşan iş hayatındakiler ilgimi çekerler.

Toyota’da Esmeray Karamollaoğlu, Akdağ’da Şeref Kul, Hacıbaba’da İsrafil Çalışkan ve Murat Balcı, Güvenal Kasabında Zafer Mumcu, Merkez Eczane’sinde Metin Tanrıkulu, sadece ömrünü çalıştığı işyerlerine adamışlardan bir kaçı..

İşyerini kendi işyeri gibi gören, ‘’Akıllı adam aklını kullanır. Daha akıllı adam başkalarının da aklını kullanır’’ dedirten adamlar bunlar..

Saydığım bu işyerlerinin çoğu da kurumsallaşmış, çalışanları ile şehire katma değer de sağlayan yerler.

Ama çalışanları ile de daha da anlam kazanan kurumlar bunlar.

***

Her gördüğümde de sadece onları değil, işverenlerini de tebrik eder, başarılar dilerim.

Çıraklıktan gelinip çeyrek asırları aşan birlikteliklerin de hem o çalışana hem de kurumuna saygımı da artırmıştır.

Sayıları aslında çok da olmayan bu istikrar abidelerini de öteden beri hep lanse etmek, kamuoyuna tanıtmak gerektiğine inanmışımdır.

Aralarında çoğu da aynı çalıştığı yerde emekliliği hakettiği kadar yine de çalışan bu insanları örnek insanlar bellemişimdir.

‘’Kapı açılır, sen yeter ki vurmayı bil. Ne zaman bilmem. Yeter ki o kapıda dur’’ özsözünü ifade eden bu insanların birer madalyalık olduğuna da inanmışımdır.

Çoğunu da aslında işçi olarak çalıştıkları kurumlarıyla özdeşleşmiş, sanki o işyerinin sahibi ya da ortakları gibi görünmesi de ayrı bir güzellik.

Tabi bu kişiler kadar onların işyeri sahipleri de aynı madalyalara layıklar.

Allah mutluluklarını daim etsin, hepsini nazarlardan korusun..

Bu benim son kararımdır.