Vedat REFAYELİ

‘’Bir kenti kent yapan, geliştiren unsurların başında kültürel, sanatsal kurumlar ve mekanlar gelir.

Üniversite, tiyatro ve kitapevleri gibi.

Ne yazık ki bu şehir geriye gidebilmek gayreti içindedir.

Son yıllarda bir şeyleri değiştirmeye çabalayan insanlar Üniversitede kendi kabuklarına çekilme durumunda kalmışlardır.

Okuyan insanlarla oturup konuşacak, dertleşecek mekanlar bulmakta güçlük çekmekteyiz.

Son yıllarda artan kış turizmi ve buna bağlı yapılan dağ otelleri, önceleri farklı bir beklenti ve heyecan uyandırmışlardı.

Şehre yeni insanlar, yeni yüzler, yeni kültürler gelecekti bu hareketlilikte.

Ama yine hayal kırıklığına uğradılar bu beklentide olanlar.

Çünkü Palandöken’e gelenler, havaalanından doğruca otellere ulaştırılıyor, kimse şehire uğramıyor, şehirdeki insanların, gelen insanlardan dağın haberi olduğu kadar haberleri olmuyor!

Gidenler her giden gibi gittiler, geri dönmediler.

Erzurum’un bu olumsuzluklardan dolayı mutlu olmayan bir çok insan şehri değiştiremediklerinden dolayı şehirlerini değiştirdiler!’’.

***

Yukarıdaki satırlar bir Edebiyat dergisinden alınma.

Halen çıkıyor mu bilmiyorum ama bir zamanların çok önemli bir Kültür ve Edebiyat dergisiydi.

Adı E! Dergi, zaman zaman Anadolu köşesi hazırlar, bazı yazarların şiir, makale, inceleme ve düz yazılarına yer verirdi. Bana hiç yabancı değildi.

Ulusal çapta yayın yapan dergide sayısız önemli yazarların yazıları olurdu.

Bu dergiye yazanlardan biri de bugün Erzurum Göç İdaresi Müdürlüğü görevinde bulunan Haşim Özcan.

Kendisi gibi bir Edebiyatçı olan İsmail Doruk ile birlikte bu yazıyı kaleme alan Haşim Özcan, Erzurum’un sosyal, kültürel durumunu özetlerken sanki de bugünü anlatmış.

Çünkü bu yazıyı yazdığı tarih yine bir Mart ayı.

Ama asıl ilginç olanı yılının 2001 olması!

O gün Haşim Özcan ve İsmail Doruk hangi tesitlerde bulunmuşlarsa bugün de değişen bir şey yok, aynı.

Hatta o gün yazdıkları bu ortak yazıyı bugün tarih vermeden yayınla, kimse bir şey çakmaz!

O kadar tesbit 10 numara, beş yıldız, nokta!

Bu benim son kararımdır.