Vedat REFAYELİ

Ne yalan söyleyeyim, hep de derim.

Herhalde geçmişe giden bir otobüs kaldırsalar ilk yolcusu ben olurdum!

Can Yücel’in dediği gibi de! Öyle içten ki yüreğimin en derinindeki yeri.

Çıkarı yok, çıkması yok, çıkarasım yok!

Bir siyah beyaz fotoğraftı gene beni benden eden!

İyice yaşlandık mı artık nedir, her siyah beyaz resim gördüğümde dertlerim başlıyor, pilim bitiyor!

Gökyüzü hiç isyan etmesin, benim kadar ağlayamaz çünkü!

İşte beni benden alan o fotoğraflardan biri, görün sizde.

Ankaralı genç meslektaşım, hemşehrim Ayşe Görkem Erdursun facebook hesabından paylaştı da bu fotoğrafı, eski özlemim nüksetti!

Karede yeralanlar Görkem’in dedesi, annesi ve dayıları.

Dede tanınmış, yıllar önce Erzurum’dan Ankara’ya göç etmiş eski bir barcı.

Adnan Cihangir.

Uzun yıllar yöneticilik yapmış ve folklör eğitmeni olarak sayısız barcı yetiştirmiş.

Aynı zamanda Ankara’da Erzurum ve bar denince bir zamanların ilk akla gelen bir isim.

***

Ankara Erzurum Folklör Derneği kurucularından olan dede Cihangir, fotoğraf karesinde kızı Asuman, oğulları Selçuk ve Serdar Cihangir ile görülüyorlar.

Bir aile düşünün, her fert barcı ve Erzurum’u, biraz da hasretini çektiğim o eski Erzurum’u temsil ediyorlar.

O kostümlerin güzelliğine, o duruşlara bakar mısınız?

Bir zamanların klasik Erzurum fotoğraflarından birisi de diyebiliriz.

Çeyrek asırdır kadın bar ekibinin olmadığı Erzurum’da işte hep yenileri olsun diye ‘atar’landığım fotoğraflardan biridir bu fotoğraf. Uzun uzun bakmam o yüzdendir işte.

90 yaşındaki dede Adnan Cihangir, kızı Asuman ile halen başkentte yaşıyor.

Oğulları Selçuk Cihangir vefat etmiş, diğer oğlu Serdar Cihangir de Almanya’da yaşamını sürdürüyor.

Bana bu duygusal anı yaşattığı için Görkem’e teşekkür ederken, dadaş aileye de Erzurum’dan kucak dolusu sevgilerimi ve saygılarımı yolluyorum.