Hatırlarsınız…
Erzurumspor, Süper Lig’de mücadele ederken karşılaştığı Malatyaspor ve taraftarlarından komşuya hiç de yakışmayacak bir muamele görmüş ve sahadan “Erzurum kümeye!” tezahüratlarıyla uğurlanmıştı…
Aradan bir yıl geçti…
Ve o Malatyaspor Süper Lig’e veda etti…
Bizim gönlümüz de arzu ederdi elbette:
“Malatya kümeye!” diye bağırmayı ama, olmadı işte…
Sağlık olsun…
Nasılsa “İlahi Adalet” bas bas bağırdı bizim yerimize:
“Malatya kümeye!”
“Malatya kümeye!”
*
Gelelim Rize’ye…
Doğruya doğru…
Bir diğer muradımız da, Rize’nin küme düşmesinden yanaydı; zira bu memleketin takımına en az Malatyaspor kadar Rizespor camiası da düşmanlık etmiş, kılıç ve kalkanlarını her nedense onlar da Erzurumspor’a çevirmişlerdi…
Her neyse…
Onlar da daha bir-iki maç öncesine kadar topun ağzındaydılar ama, olmadı işte…
Demek ki, zamanı VAR daha!
İlahi Adalet!
Kim bilir, Çaykur Rizespor’la yarım kalan hesabını belki de Erzurumspor’un bizzat kendisi kapatacaktır…
Kim bilir…
*
Şimdi!
Futbol nedir sizce?
Kardeşlik değil midir, dostluk değil midir?
Futbol, herkesin aynı anda konuşup ve yine herkesin birbirini rahatlıkla anladığı bir dil değil midir?
Evet, öyledir…
Ama gelin görün ki; futbola bu gözle bakan ne yazık ki sadece biz olduk…
Ve yine ne hazindir ki; sadece Erzurumspor düşündü dostluğu, kardeşliği, samimiyeti ve muhabbeti…
Herkese kucak açtı…
Herkese bağrını açtı…
Ve fakat buna rağmen bu takım; elini uzattığı yerde ya kolunu bıraktı ya da gövdesini…
Nitekim doğraya, doğraya…
Budaya budaya düşürdüler en sonunda…
*
Ne diyordu İlahi Adalet?
“YARINA kalır belki ama YANINA kalmaz!”
Yani?
Yanisi şu:
Bundan böyle biz susacağız; sadece ve sadece “İlahi Adalet” konuşacak…
Hatta farkındaysanız konuşmaya başladı bile!
Bencede ilahi adalet, Ben birinci ligde de başarı dilemiyorum. İnşAllah daha alt liglerde görürüz