Erzurum içinde kanlı canlı bütün dünya var.
Televizyondan, gazetelerden, radyodan dünyada ne olup bittiği ayağımıza kadar geliyor.
Gerçi medya ne göstermek istiyorsa onu gösterip, ne saklamak istiyorsa yok sayıyor olsa da, çok seslilik arttıkça mukayese imkânı var.
Aklını kullanacaksın ey okur!
Bu kadar mı? Nerdeeeeee….
Ulaşım imkanlarının artmasıyla birlikte, uzak kavramı neredeyse ortadan kalkmış durumda.
AK Parti’nin duble yollarının reklamı gibi algılamaya gerek yok yazdıklarımı. O meseleye de itiraz edecek çok şey olabilir.
Bırakın şimdi suizannı canım…
Uçak var günde kaç tane, yollar aşılabilecek kıvama gelmiş durumda, iyi kötü trende çuf çuflamıyor mu?
Evet, demek ki mesafe kavramını da yeniden düşünmemiz gerekir artık.
Mesafe deyince ramazanda seferi olmak için kaç kilometre gerektiği gelmesin hemen aklına…
O aynı yerinde, mevcut kuralında duruyor. Allah’ın muradı eziyet etmek değildir ki, seyahat kolaylaştıkça mesafeyi uzatsın!
Konuyu başka tarafa çekme ey okur, dinle…
Erzurum artık dünyanın içinde, dünya da memleketten kolayca takip edilebiliyor…
Yol desen, “yollar seni delik delik delerim” durumundan çıkıp, zaten delik deşik olmuş….
Mesafe meselesi de ulaşılamayacak halden çıkmış anlayacağınız…
O zaman neden birkaç Erzurumlu bir araya geldiğinde sanki bunlar hiç olmamış gibi davranırız?
Bırakın gurbetteki Erzurumluları, şehirde bile bir Erzurum hasreti burnumuzun direğini kırar da geçer?
Dünya globalleşirken, hâlâ merkezden olmayanları bile Erzurumlu saymama illetinden kurtulamamış olmamızı neyle açıklarsınız?
Nerelisin hemşerim?
Erzurumlu…
İçinden mi?
Yok, Pasinler…
Öyle söylesene gardaş!
Aklı başında insanı şaşkına çevirecek bu diyaloğun günde bilmem kaç kere tekrarlandığını tahmin edebilirsiniz sanırım.
Hele başka memleketlerde, köye varıncaya kadar ayrılmış, birbirinden kopmuş Erzurum Dernekleri’ndeki manzarayı varın siz hesabedin artık.
Köye kadar bölünmüş bir Erzurum sevdası!
Nasıl yani?
Dünya sınırlarından bile vazgeçerken, hemşerinin çizdiği sınıra bak!
Ovanın dışını hemşeri saymam…
Pasinler’den bir adım ötesini tanımam!
Bizim köylüden başkasına selam bile vermem.
Bütün bunlar bir kenara, bir de bu derneklerin faaliyetleri var ki, akla seza…
Çağ kebabı yeme günleri…
Civil peynire hasret geceleri…
Erzurumlu türkücülerden türkü dinleme programları…
Kendi kendisine gelin güvey olmak denilen şeyi bizim hemşerilerden daha iyi kim yaşayabilir sizce?
Bunun faydası görülmüş mü diye sorarsan…
Gönülleri hoş oluyor işte abilerin!
Peki, kime ne faydası var dersen…
Sen de amma çıkarcı adamsın birader vallaha!
Erzurum’u, Palandöken’i, Ulu Camii, Yakutiye’yi, Üç kümbetleri yabancılara tanıtsak da memleketin sıkıntılarına derman olsak diye söylensen?
O, mesele onları aşar, 12 Mart’ı kendi adetlerimizle kutluyoruz ya, tanıtım için yetmez mi? Derler de başka bir şey demezler!
12 Mart’ta yaklaşıyor… Ezem gurrbanınn olimmm, kimseye randevu verme de bizim derneğin gecesinde birlikte gülek!
