Başından beri ne diyorduk?
Mücadele… Mücadele… Mücadele…
Peki, ne oldu?
Mücadelenin hangi sonuçları doğurduğunu Bursaspor maçında bir kez daha görmüş olduk…
Bize hak verir misiniz bilmiyoruz; ancak Bursaspor karşılaşması, sezon başından bu yana izlediğimiz en güzel maçı oldu Erzurumspor’un…
Hırs vardı, istek vardı, iştah vardı, mücadele vardı, baskı vardı; vardı da vardı yani… Kısacası ilk dakikasından son dakikasına varıncaya kadar bu maçı almak isteyen mavi beyazlı bir ekip vardı taraftarın karşısında…
Nitekim taraftar da bunu istiyordu zaten…
Kaldı ki…
Bizim yaptığımız eleştirilerin temelinde de işte bu beklenti yatıyordu… Çünkü başından beri Erzurumspor bu beklentiyi kolaylıkla karşılayabilecek güce de sahipti, çapa da sahipti…
*
Maç sonrasında yaptığı değerlendirmede dedi ki Erkan Sözeri:
- Çok ağır eleştirilere maruz kaldık…
Haklıydı da…
Ama Erkan Sözeri şunu bilmeli ki; yapılan eleştiriler de haksız değildi hani!..
Düşünebiliyor musunuz?
Ligin en kaliteli ekibisiniz ve bunu da hir fırsatta dile getiriyorsunuz; lakin iş sonuç elde etmeye gelince, ha varsınız, ha yoksunuz!
Soruyoruz şimdi:
Kabul edilebilir bir şey midir bu?
Değildir elbette…
Dolayısıyla eleştirilere takılmak yerine, bu eleştirilerin neden yapıldığına odaklanmak, çözüme giden en kısa yol olsa gerek… İşte bundan hareketle, belli ki sadece Erkan Sözeri değil, oyuncu grubu da, bu kısa yolu tercih edenlerden olmuştu bu hafta…
*
Şimdi…
42 puandayız ve de önümüzde tam 11 maçımız kaldı…
Geçtiğimiz yıl Denizlispor 72 puanla şampiyon olmuş, onu takip eden Gençlerbirliği’nin puanı ise 70’e ulaşmış…
Bu da demek oluyor ki; Süper Lig’e zahmetsizce çıkabilmenin yolu en iyi ihtimalle 65-70 puan aralığından geçiyor…
Yani?
Yanisi şu:
Erzurumspor’un önümüzdeki 11 maçın tamamında canını dişine takıp mücadele etmesi gerekiyor… Takım, bu süreçte havayı yakalayıp ve tıpkı Bursaspor maçında sergilediği perfomansı gösterirse eğer, önümüzde hiçbir sorun yok gibi görünüyor…
Amaaa!
Kalitesini sahaya bir türlü yansıtamayan o korktuğumuz Erzurumspor formatına geri dönülürse şayet; işte o zaman yandığımızın resmidir…
Ne diyelim…
Korktuğumuzun başımıza gelmemesi ümidiyle…
