Yıl: 1969. Ortaokula gittiğim yıllardı. Türkiye; sanayileşmesini geliştiriyor, fabrikalar ülke sathına yayılıyor, ülke gelişme yolunda hızla yol alıyordu.
Orta ikiye giderken Aşkale'de bir çimento fabrikası yapılacağını öğrendiğimizde o küçük yüreklerimiz heyecanla dolmuştu. Çünkü o yıllarda fabrika yapmak, fabrikatör olmak toplumda ayrıcalıktı. Öyle ya dünya fabrikalaşarak bu seviyelere gelmişti.
Yıl 1971 Aşkale lisesine kaydolmuş, Çimento Fabrikasında çalışan işçi ve memur çocuklarıyla arkadaş olmuştum. Fabrika çimento ürettikçe şehirde betonarme binaların sayısı da artıyordu.
O yıllar işçi olayları bir hayli fazlaydı. Lakin "Yeniden Milli Mücadele Mecmuası" işçilerin elinde bayrak olmuş fabrikada sarı sendikacılık taraftar bulamamıştı.
Liseyi bitiren arkadaşlarım mezun olur olmaz fabrikada iş buluyor, fabrika Aşkale ve çevresine maddi ve manevi katkılarını sunmaya devam ediyordu. Yüzlerce Aşkaleli iş sahibi olmuş ilerleyen yıllar emeklilerde bu yolla ilçede ve köylerinde ekonomik ve sosyal hayata ayrı bir renk katmaya başlamıştı.
1980-1992 yılları arasında fabrika yeni atılımları yapamamış, ülkenin geldiği politik duruma bağlı olarak kendini yenileyememişti.
Bu yıllar özelleştirme furyası başlamıştı. Erzurum'da; "Yün ve Yapağı Fabrikası, Elektronik sanayi tesisleri, Yem Fabrikası, Tortum Şayak Fabrikası, Hasankale Tütün fabrikası" özelleştirilmiş ancak bir müddet sonra demirleri bile satılıp yerle bir edilirken ERÇİMSAN yükselen bir değer olarak göğsümüzü kabartıyordu.
90'lı yıllar Erzurumlu ümitsizdi. Acaba "Aşkale Çimentoda" aynı akıbete uğrayacak mı? Öyle ya önlerinde örnekler vardı. Birde Fabrikayı almak için Uzanlar talip olmuştu. Erzurumlunun Uzanlarla rekabet etmesi zordu. Ancak Devlet Uzanları değil Erzurumluları seçmiş böylece bir başarının temelleri atılmış oluyordu.
2000'lere doğru ekonomik kriz derinleşmiş olmasına rağmen Aşkale Çimento yönetimi bütün zorlukları aşmış , krizden güçlenerek çıkmış ortaklarına ve tüm ülkeye örnek olmuştu.
Yıllar hızla ilerlemiş Çimento Fabrikasının kahraman yöneticileri, işçileri, memurları ve ortakları el ele , gönül gönüle vermiş şirketi 2014 yılında Türkiye'nin 163'üncü şirketi yapmışlardı.
Lütfü Yücelik başkanlığında, genel müdürü Nihat Beyin gayretleriyle önce "Aşkale Çimento Hazır Beton Tesislerini" devreye sokmuşlardı. Derken arkası geldi. Trabzon, Van, Erzincan, Bilecik fabrikaları alınmış fabrika gücüne güç katmıştı.
Bütün bunlar; yönetim kurulunun teşvik edici çalışmaları, Genel Müdürün 24 saat çalışma esasına göre hareket etmesi, işçilerinin tam bir iş disiplini içinde gayret göstermeleri fabrikanın başarılarına başarı katmıştı.
1971 yılında üretime başlayan fabrika 1993 yılında özelleştirilmiş, Erzurum ve bölge insanı tarafından kurulan, çok ortaklı ERÇİMSAN şirketi tarafından özelleştirme yoluyla satın alınmış, hızla gelişmesini büyüterek Anadolunun 61, Türkiye'nin 163'üçüncü şirketi olaya hak kazanmıştır.
1992 yılında üretimi 300 bin ton olan fabrika ve bağlı kuruluşlar yardımıyla 8.5 milyon tona çıkarılmış, çalıştırdığı işçi sayısı 2062'lere devlete ödediği vergiler yüz milyonlarca liraya ulaşmış, okullar, yurtlar yaparak milli eğitim bakanlığına devretmiş, Erzurum Spora maddi ve manevi katkılar vermiş, 200'den fazla insanı emekli etmiş, yılda 18 milyon liralık ihracat yaparak milli ekonomiye döviz kazandırmış, sosyal sorumluluk projelerini üstlenmiş, 10.000'den fazla insanın ekmek kapısı olmuştu.
Bütün bunlardan sonra diyebilirim ki; Aşkale Çimento:
Erzurum'un bir Marka değeridir. Erzurumluya örnek ortaklığın sembolüdür. Türkiye'nin kazanımıdır. Ortak aklın ürünüdür.
Bu başarılara imza atan başta yönetim kurulu başkanı Lütfü Yücelik olmak üzere tüm çalışanlarına teşekkür eder, bir Erzurumlu olarak bu başarıya imza atanları gönülden kutlar, bu markamıza tüm Erzurumluların sahip çıkmasını canı gönülden dilerim.
