Farkında mısınız?
Her yerde ve her alanda bir hasımlık, bir çekememezlik, bir kıskançlıktır ki, almış başını gidiyor…
Siyasette…
Ticarette…
Ziraatte…
Sporda, kültürde, sanatta…
Medyada ve STK’larda, kısacası her yerde var bir çekişme açıkçası…
İyi de niye?
Bunu neden yapıyoruz ki sahi?
Birbirimizi ezmekten, üzmekten, yaralamaktan ve saf dışı bırakmaktan gerçekten ne anlıyoruz biz?
Bizim tek gözümüz yok diye komşunun hem de iki gözünden birden ne istiyoruz?
Niye sevmiyoruz?
Başkaları için sevinmesini niye bilmiyoruz biz?
Ondan sonra da kalkıp diyoruz ki; “Erzurum neden bu halde?” diye…
Nedeni var mı, bizim yüzümüzden işte…
Kim Erzurum için bir şeyler yapmaya kalksa; anından bir yerinden tutuyor ve kulpu takıyoruz…
Adam ağzıyla kuş tutmuş olsa bile hikaye!
“Eli yok muydu, eliyle tutaydı” diyip, ensesini anında karartıyoruz…
Bir şey anlatan olsa, “yalan söylüyor” deriz…
Bir öneride bulunan olsa, “işe yaramaz” deriz…
Düşünebiliyor musunuz?
Sırf birbirlerini sevmiyorlar diye aynı kulvarda koşan birbirinden farklı STK’lar türedi bu şehirde…
O onu beğenmiyor, bu bunu beğenmiyor… Ama hiçbirisi de demiyor ki; “biz neyin kafasını yaşıyoruz böyle?” diye…
Üstelik her işimiz böyle!
Şöyle bir araya geldiğimiz ve aynı hedefe odaklandığımız bir tane işimiz yok; hep tantana, hep hır-gür…
Bu ahvalde ne olur, biliyor musunuz?
Allah bela verir, musibet verir…
Dert verir, sıkıntı verir, çile verir…
Döner ondan sonra kendi derdimizle uğraşıp dururuz…
Ne diyelim…
Allah “iyiliğimizi” versin bari!
